Η Σοφία και τα γεμιστά μανιτάρια.

Η Σοφία: 

Αγαπημένη μου φίλη και μανιταροφάγος. Έχει διατελέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα δοκιμαστής -πειραματόζωο κάθε καινοτομίας που γινόταν στην κουζίνα μου, συμπεριλαμβανομένου κινέζικου. Τρέφει απεριόριστη εκτίμηση στην μαγειρκή μου, έτσι λέει τουλάχιστον, και είναι πάνσκληρος κριτής. Μπορεί να μην ξέρει πώς διορθώνονται τα γευστικά λάθη αλλά τα εντοπίζει και είναι αμείλικτη. (Την αγαπάμε παρόλαυτα.)

Τα γεμιστά μανιτάρια:

Μανιτάρι, αγαπημένο υλικό, που μπορέι κανείς να το βρεί πανεύκολα  και να το φάει σε δεκάδες γρήγορες και πεντανόστιμες παρασκευές. Υπάρχουν όμως και παρασκευές, όπως η αγαπημένη της Σοφίας από πάνω, οι οποίες δεν συστήνονται για κάθημερινή κατανάλωση, γιατί θέλουν πολύ κόπο και άλλο τόσο χρόνο. Επειδή, όμως, τόσο στη Σοφία, όσο και σε θέματα φαγητού, δύσκολα χαλάω χατίρι, κάνω την καρδιά μου πέτρα και αποφασίζω να ευχαριστήσω τους φίλους μου. (Να φανταστείτε, έχω να τα κάνω από την τελευταία φορά που μου τα παρήγγειλαν και θα ξαναπάρω τέτοια πρωτοβουλία, μόνο αν είναι να αποστομώσω απαιτητικό μανιταροφάγο.) Το μόνο σίγουρο είναι ότι αξίζουν τον κόπο 100%.

Σημειωτέον: Η σημερινή συνταγή είναι λα'ι'κή απαίτηση.

Θέλουμε: 

• Υπομονή, καλή μουσική και γύρω στη μιάμιση ώρα προετοιμασίας
• 1 κιλό φρέσκα άσπρα μανιτάρια μετρίου μεγέθους (τα αγκάρικους που έχουν όλα τα σούπερ μάρκετ είναι μια χαρά)
• 2 μέτρια ή 1 1/2 μεγάλο κρεμμύδι. 
• 400 ml κρέμα γάλακτος μαγειρικής
• 200 γραμ. τριμμένο ρεγκάτο 

(Η Σοφία διαρρηγνύει τα ιμάτια της ότι βάζω μπέικον, αλλά δεν βάζω. Άμα θέτε βάλτε τελοσπάντων, του πάει.)

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

   Με ένα καθαρό βρεγμένο πανί καθαρίζουμε τα μανιτάρια να μην έχουν χώματα. Προσοχή- προσοχή: μην τα πλύνετε και μετά λέτε ότι είναι άνοστα.(Τα μανιτάρια, αν πλυθούν, τραβάνε το νερό και μετά το αποβάλλουν χάνοντας έτσι και όλη τους τη γεύση.) 

   Τους αφαιρούμε το στέλεχος και το κρατάμε στην άκρη.

   Με ένα μαχαιράκι ή ένα κουτάλι του γλυκού αφαιρούμε το μαύρο μέρος της σάρκας του μανιταριού, δημιουργώντας χώρο για να μπορέσουμε να βάλουμε τη γέμιση. Ούτε αυτό το πετάμε. Το βάζουμε ζτην άκρη μαζί με τα στελέχη. 

   Στρώνουμε τα μανιτάρια σε ταψάκι με λαδόκολα, τα αλατίζουμε ελαφρά και τα βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στο αερόθερμο (ένδειξη ελικοπτεράκι που είπε και η αδερφή μου προχτές) για περίπου 20 με 25 λεπτά έως ότου βγάλουν τα πολλά νερά τους. Μετά τα βγάζουμε χωρίς να σβήσουμε τον φούρνο. Χύνουμε όλο το νερό που έχουν βγάλει τα μανιτάρια από ταψί για να πετύχουμε και σωστό οπτικό αποτέλεσμα.

   Ώσπου να ψηθούν τα μανιτάρια ψιλοκόβουμε σε μικρά μικρά κομματάκια -με το μαχαίρι και όχι σε ηλεκτρικό κόφτη γιατί γίνονται πολτός- τα στελέχη, το μέρος της σάρκας που αφααρέσαμε από τα μανιτάρια και το κρεμμύδι.Αυτά μαζί με την κρέμα και το τυρί είναι η γέμισή μας.

   Σωτάρουμε σε δυνατή φωτιά σε αντικολλητικό τηγάνι όσα ψιλοκόψαμε με λίγο λαδάκι και μόλις το κρεμμύδι αρχίζει να γίνεται χρυσαφί και το μανιτάρι έχει βγάλει τα ζουμιά του (δηλαδή μετά από κανένα 15λεπτο) ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος, αλάτι και πιπέρι και το αφήνουμε στο μάτι για άλλα 5 λεπτά. 

   Μόλις κατεβάσουμε τη γέμιση από τη φωτιά, την αφήνουμε να κρυώσει για λίγο και ρίχνουμε το τυρί κρατώντας λίγο για να πασπαλίσουμε τα μανιτάρια στο τέλος.

   Γεμίζουμε με ένα μικρό κουτάλι τα ήδη ψημένα μανιτάρια, ρίχνουμε λίγο τυρί από πανω και τα ξαναβάζουμε στον φούρνο ώσπου να λιώσει το τυρί και να πάρουν όμορφο κιτρινωπό χρώμα από πάνω.

Μετά από περίπου μιάμιση ώρα γεμάτη υπέροχες μυρωδιές, θα έρθετε αντιμέτωποι με κάτι σαν αυτό και, πιστέψτε με, θα είστε πολύ περήφανοι.

 

Υγ.: Αγαπητή Λένα, καλή επιτυχία και ο Θεός μαζί σου. Άμα τα κάνεις, κάλεσέ με να δοκιμάσω για να δω να έγραψα σωστά τη συνταγή.

Καλή όρεξη!