Οι μακαρονάδες της Αράχωβας

Aγαπημένο σπίτι αγαπημένης Όλγας στην Αράχωβα. Λίγα μέτρα –και πολλά σκαλιά- πάνω από το χωριό με φαντασμαγορική θέα, ολόκληρο από πέτρα και ξύλο.

Αγαπημένος προορισμός μας για πολλά σαββατοκύριακα του χειμώνα, και όχι μόνο, αυτό το σπίτι μας κέρδισε τελείως. Όχι το χωριό, το σπίτι.

Οι υπόλοιποι πίστευαν ότι τόσα Σαββατοκύριακα που πηγαινοερχόμαστε στην Αράχωβα κάναμε αχαλίνωτο clubbing αλλά μπα. Ούτε κατά διάνοια για την ακρίβεια.

Πηγαίναμε συνήθως Σάββατο πρωί, γύρω στη μία φτάναμε, εγώ άναβα τζάκι και άρχιζαν τα πλάνα για το βράδυ, που πάντα ξέραμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν γιατί ποτέ δεν θέλαμε να αποχωριστούμε το σπίτι, την μπιρίμπα μας ή αυτή την διάθεση να ριζώσεις στο πάτωμα που σου δίνουν τα τζάκια των σπιτιών στα βουνά.

Κι έτσι κυλούσαν τα Σαββατοκύριακα.

Το ποτό της Αράχωβας ήταν κρασί. Πολύ και καλό κρασί. Και το φαγητό μακαρονάδα.

Συνήθως με ότι υπήρχε στο ντουλάπι, γιατί ποιος αφήνει το τζάκι και το κρασί να τρέχει για ψώνια. Με κόκκινες σάλτσες, με άσπρες σάλτσες, απλές γρήρορες μακαρονάδες για να έχουμε το άλλοθι του πρόχειρου φαγητού και μπορούμε να επιδοθούμε στην κατανάλωση τόνων σοκολατικών και donuts.

Μεταξύ άλλων λοιπόν, μια φορά, ελλείψει των υλικών που χρειαζόμασταν για να μεγαλουργήσουμε, πετύχαμε ένα πιάτο άξιο να αναφερθεί σε τούτο εδώ το blog.

Eίχαμε:

1 πακέτο ζυμαρικά φιογκάκια (farfalle) ολικής αλέσεως

1 κουτάκι τοματίνια φρέσκα (περίπου 300 γραμμάρια)

1 κρέμα γάλακτος

Φέτα

Αλάτι, φρέσκο πιπέρι

Βράσαμε τα μακαρόνια, εν μέσω παρτίδας μπιρίμπας πάντα, τα βάλαμε στο φούρνο ανακατεύοντάς τα με όλα τα υπόλοιπα υλικά και σε δέκα λεπτά τρώγαμε ένα φαγάκι ικανοποιητικό ακόμα και για τους απαιτητηικούς μακαρονάδες.

Οδηγία συμπεριλαμβανόμενη στην συνταγή: Αν το δοκιμάσετε, κάντε το μόνο με  πολύ καλή παρέα και πολύ καλή διάθεση, με αγαπημένους φίλους ας πούμε και μην φοβηθείτε το πιπέρι καθόλου. Αλλιώς δεν πετυχαίνει.

Με βαθιά υπόκλιση για το team της Αράχωβας,

Γ.