Το "ζ΄μάρι" της Θοδώρας

   Έχω πολλούς θείους και θείες, ζωή να ΄χουμε. Οι περισσότεροι κατάγονται από την λεβεντογέννα  Ήπειρο, όπως κι η μαμά μου. Ως εκ τούτου ρέει στο αίμα τους η παρασκευή και κατανάλωση κάθε είδους πίτας, -σε όλων το αίμα εκτός από της μαμάς μάλλον- και τολμώ να πω ότι όλες οι θείες είναι πολύ δυνατές στον τομέα «πίτα».

   Η μεγάλη αδερφή της μαμάς μου όμως, είναι έτη φωτός μπροστά. Οι πίτες της είναι για ανάλυση και μελέτη κάθε φορά, το δε φύλλο της ανοιγμένο φυσικά στο χέρι, λίγο καλύτερο από το καλύτερο φύλλο που μπορείς να φας έξω.

   Η θεία Θοδώρα, λοιπόν, μας καλεί στο σπίτι για καφέ. (Μέσα στο σπίτι είμαστε συνήθως η αδερφή μου, μια-δυο ξαδέλφες μου ακόμα, η νύφη της, η κόρη της, τα εγγόνια της κι εγώ σε διάφορες παραλλαγές σύνθεσης κάθε φορά). Ο διάλογος είναι κλασσικός και επαναλαμβανόμενος χρόνια:

-Καλημέρα θεία.

-Καλημέρα τσούπρες. Φτιάξτε μόνες σας καφέ, είστε ολόκληρες γυναίκες. Πάω εγώ δυο λεπτά στο πίσω κουζινάκι κι έρχομαι. Τα παιδία προσέξτε (τα εγγόνια εννοεί), μην χτυπήσουν σας έσφαξα.

-Κάτσε ρε θεία να σε δούμε, δεν θα κάτσουμε πολύ.

-Σε δυο λεπτά έφτασα.

   Κι εξαφανίζεται. Σε πέντε λεπτά είναι πίσω κρατώντας τον δικό της καφέ, μας ρωτάει τα νέα μας, αν βρήκαμε άντρες και πότε θα παντρευτούμε κι εκείνη τη στιγμή συνήθως κάτι θυμάται, πετάγεται και τρέχει  στο κουζινάκι. (Πίσω κουζινάκι εν έτει 2012 στη μέση της Αθήνας, ναι υπάρχει.) Γυρίζει ξεστομίζοντας την κλασσική και πολυαναμενόμενη ατάκα:

-Έφτιαξα λίγο ζυμαράκι, κόφτε και φάτε τώρα που είναι ζεστό.

   Σε περίπου τρία λεπτά το ταψί χάσκει ολόαδειο.

Το ζυμαράκι είναι όσο απλό ακούγεται. Χρειάζεται μόνο:

• 16 κουταλιές σούπας αλεύρι
• 2 φλυτζάνια του καφέ λάδι
• Αλάτι (με προσοχή ανάλογα με το πόσο αλμυρή είναι η φέτα)
• 3 χτυπημένα αυγά
• 1,5 ποτήρι γάλα
• 1 γιαούρτι στραγγιστό
• Νεράκι (όσο πάρει για να γίνει σχετικά αραιός χυλός)
• τυρί φέτα (η θεία βάζει λίγο λιγότερο από ένα κιλό στο μεγάλο ταψί)

Για το τέλος και προαιρετικά χρειαζόμαστε 1 κρόκο χτυπημένο με λίγο νερό και λίγη τριμμένη φέτα ακόμα.

Πώς το κάνουμε:

1. Ανακατεύουμε πολύ καλά όλα τα υλικά για το μίγμα (εκτός από τη φέτα) μέχρι να γίνει ένας ομοιόμορφος χυλός, προσθέτουμε νερό ώστε να αποφύγουμε να είναι πολύ σφιχτός. Ας είναι καπως σαν της τηγανίτας ή σαν του λουκουμά.
2. Ρίχνουμε τη φέτα σε κομμάτια μεγαλούτσικα, όχι τριμμένη τελείως.
3. Βουτυρώνουμε το ταψί , άμα έχουμε ρηχό ακόμα καλύτερα αλλιώς ένα κανονικό του φούρνου.
4. Ρίχνουμε το μίγμα στο ταψί και ραντίζουμε με το χτυπημένο αυγό και την τριμμένη φέτα, προαιρετικά είπαμε..
5. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για τρία τέταρτα.

Το βγάζουμε και το τρώμε αμέσως, και αμέσως μετά επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί πόσες θερμίδες πήρε. Προσοχή! Ποτέ πριν φάμε. Μόνο μετά.

Καλοφάγωτο!
Σημείωση: Σε πολλές περιοχές της Ηπείρου το λένε κασόπιτα ή ζυμαρόπιτα ή αλευρόπιτα. Άμα το βρείτε, φάτε το.