Κι εκεί που έγραφα ένα πολύ όμορφο κείμενο να σας "τροφοδοτήσω" σήμερα, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Τα νέα από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν πολύ άσχημα, δυστυχώς.
Οι άνθρωποι γύρω μας χάνονται. Για μας γνωστοί, για κάποιους άλλους φίλοι, για κάποιους άλλους ο κόσμος ολόκληρος. 20 χρονών, 50, 80, δεν έχει και πολλή σημασία.
Το κείμενο κόπηκε στη μέση, κι η διάθεσή μου να το συνεχίσω επίσης.
Δεν έχει μαγείρεμα σήμερα. Έχει μόνο ευχές για καλά ταξίδια.
Αλλά δεν πειράζει. Σήμερα μη μαγειρέψετε.
Πάτε στους φίλους σας. Πάρτε τους μια μεγάλη αγκαλιά και πείτε τους πόσο περήφανοι είστε γι' αυτούς και πόσο τους αγαπάτε. Και μετά καθήστε στην τηλέοραση και φάτε σουβλάκια απέξω.
ΥΓ.: Ο τίτλος ξέμεινε απο το παλιό κείμενο. Αλλά ταιριάζει ακόμα.
Οι άνθρωποι γύρω μας χάνονται. Για μας γνωστοί, για κάποιους άλλους φίλοι, για κάποιους άλλους ο κόσμος ολόκληρος. 20 χρονών, 50, 80, δεν έχει και πολλή σημασία.
Το κείμενο κόπηκε στη μέση, κι η διάθεσή μου να το συνεχίσω επίσης.
Δεν έχει μαγείρεμα σήμερα. Έχει μόνο ευχές για καλά ταξίδια.
Αλλά δεν πειράζει. Σήμερα μη μαγειρέψετε.
Πάτε στους φίλους σας. Πάρτε τους μια μεγάλη αγκαλιά και πείτε τους πόσο περήφανοι είστε γι' αυτούς και πόσο τους αγαπάτε. Και μετά καθήστε στην τηλέοραση και φάτε σουβλάκια απέξω.
ΥΓ.: Ο τίτλος ξέμεινε απο το παλιό κείμενο. Αλλά ταιριάζει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου